Hieronymus van Alphen / Christian Ernst Graf - De pruimeboom (Jantje zag eens pruimen hangen) video free download


9,316
Duration: 01:49
Uploaded: 2010/09/24

Lyrics: Dutch poem by Hieronymus van Alphen (Gouda, 8 August 1746 - The Hague, 2 April 1803)

Music: Christian Ernst Graf (or Graaf, Rudolstadt, 30 June 1723 - The Hague, 17 July 1804)

Performed by the Ensemble Pont de la Virtue.

Original poem and translations in English, French and German.

----------------------------------------------------------------------------

De pruimeboom

Eene vertelling

Jantje zag eens pruimen hangen,

o! als eieren zo groot.

't Scheen, dat Jantje wou gaan plukken,

schoon zijn vader 't hem verbood.

Hier is, zei hij, noch mijn vader,

noch de tuinman, die het ziet:

Aan een boom, zo vol geladen,

mist men vijf zes pruimen niet.

Maar ik wil gehoorzaam wezen,

en niet plukken: ik loop heen.

Zou ik, om een hand vol pruimen,

ongehoorzaam wezen? Neen.

Voord ging Jantje: maar zijn vader,

die hem stil beluisterd had,

Kwam hem in het loopen tegen

voor aan op het middelpad.

Kom mijn Jantje, zei de vader,

kom mijn kleine hartedief!

Nu zal ik u pruimen plukken;

nu heeft vader Jantje lief.

Daar op ging Papa aan 't schudden,

Jantje raapte schielijk op;

Jantje kreeg zijn hoed vol pruimen,

en liep heen op een galop .

(Hieronymus van Alphen, "Proeve van kleine gedigten voor kinderen", 1778, p. 29-30)

----------------------------------------------------------------------------

The plumtree.

A story

Johnny saw some fine plums hanging,

Oh! like eggs, so very large;

Johnny seemed about to pluck them,

Though against his father's charge.

Here is not, said he, my father,

Nor the gard'ner near the tree,

From those boughs so richly laden,

Five or six plums - who can see ?

But I wish to be obedient,

I'll not pluck them; off I go.

Should I for a trifling handful

Disobedient be? Oh no.

Off went Johnny; but his father,

Who had overheard his talk,

Just then forward stepped to meet him,

In the garden middle-walk.

Come, my Johnny, said his father,

Come, my little darling boy,

Now for you some plums I'll gather,

Now you are your father's joy.

Then Pa gave the tree a shaking;

Johnny stooped with laughing face,

Johnny filled his hat quite brimful,

Off then galloped in a race.

(Alphen, translated by F.J. Millard, 1856, p. 20)

----------------------------------------------------------------------------

Le prunier.

Victor voyait des prunes pendre,

Presque aussi grosses que des oeufs.

Bien qu'on lui défendît d'en prendre,

Il semblait les cueillir des yeux.

« Ni le jardinier, ni mon père,

» Ne seront, dit-il, mes témoins:

» A cet arbre que peuvent faire

» Trois ou quatre prunes de moins?

» Mais j'aime mieux l'obéissance:

» Je n'en cueille pas; je m'en vais.

» Pour quelques prunes, quand j'y pense,

» J'irais désobéir? jamais!»

Victor s'éloigna donc. Son père,

Qui l'écoutait non loin de là,

Lui destinant un doux salaire,

Sur son chemin se présenta:

« Voilà, dit-il, comme je t'aime!

» Oh! que Victor me fait plaisir !

» Viens, je t'en donnerai moi-même;

» Viens, c'est moi qui veux les cueillir.»

Alors, les prunes, par douzaines,

De l'arbre tombent aussitôt;

Victor les ramasse, à mains pleines,

Et s'enfuit au petit galop.

(Alphen, traduit par Antoine Joseph Théodore Auguste Clavareau, 1834, p. 38-39)

---------------------------------------------------------------------------

Der Apfelbaum

Hänschen sah einst Aepfel hangen,

Gross und schön, wie Blut so roth.

Hänschen fühlte Lust zum Pflücken,

Trotz des Vaters streng' Verbot.

Hier ist, sprach er, nicht mein Vater,

Der es, pflück' ich, sehen kann,

Und dem Baum so voll beladen,

Merkt man das gewiss nicht an.

Doch ich will gehorsam bleiben,

Was verboten, lass' ich seyn,

Sollt' ich ein paar Aepfel wegen

Ungehorsam zeigen? Nein!

Fort ging Hänschen; doch der Vater,

Der ihn still belauschet hat,

Kommt im Gehen ihm entgegen,

Vorne, bei dem Mittelpfad.

Komm, mein Hänschen, sagte Vater,

Komm, mein kleiner Herzensdieb;

Jetzt will ich dir Aepfel pflücken,

Jetzt had Vater Hänschen lieb.

Hierauf fing er an zu schütteln,

Hänschen rasste freudig auf.

Er bekam den Hut voll Aepfel

Und sprang fort in vollem Lauf.

(Alphen, Übersetzung durch Friedrich Wilhelm von Mauvillon, 1830, p. 31-32)

Comments


Related Videos