H Apousia - Nea Taksh Pragmatwn video free download

Στίχοι: ΝΤΠ

Μουσική: ΝΤΠ

Πρώτη εκτέλεση: ΝΤΠ

Κάποτε είχα μια αγάπη που λαβώθηκε νωρίς

μα την κράτησα γιατί ένιωθα ανασφαλής

Κάποτε είχα μια αγάπη που άργησα να την πληγώσω

και όταν με πρόδωσε έπρεπε να τη σκοτώσω

θυμάμαι πριν να σε γνωρίσω έκλαιγε όλη η πλάση

και όλοι ψάχναν μια ελπίδα, την ελπίδα που είχα χάσει

όταν πλέον σε είδα είπα πως βρήκα την ελπίδα

αλλά μάλλον είχα βρει μια ακόμη παλλακίδα

Μόνη ασπίδα η λογική που κατέρρευσε και αυτή

όταν έδωσα και ένιωσες το πρώτο μας φιλί

μόνιμη θλίψη η χαρά και η νικοτίνη στα κρυφά

μα τότε είχα μέσα μου μια τζούρα μοναξιά

μα τώρα εξέπνευσα, εξέπνευσα της σχέσης τον καπνό

δώθηκα και προδώθηκα ψάχνοντας για το θεό

μέσα από την ένωση 2 σωμάτων μέσα από την αγάπη

αλλά δάκρυ μετά το δάκρυ δεν αντίκρυσα την άκρη

μονάχα έφτασα στα άκρα σε έδιωξα από κοντά μου

προτιμώντας να κρατήσω το κενό μες την καρδιά μου

προτιμώντας τη μοναξιά μου να γίνει η μνηστή μου

αφού ο δρόμος μου για λύτρωση ήταν η καταστροφή μου

Όταν η απουσία γίνει τρόπος ζωής

όταν ο πόνος γίνει δρόμος διαφυγής

όταν στα πρόσωπα του κόσμου βλέπω το προσωπό σου

όταν το δάκρυ μου στο χάρισα και έγινε δικό σου

όταν το εγώ μου είναι μισό και το αστέρι μου θολό

όταν ξέρω πως υπάρχω μα δεν γίνεται να ζω

όταν μέσα μου κοιτώ βλέπω ένα απύθμενο κενό

γιατί δεν έπαψα στιγμή να σ'αγαπώ

Θυμάμαι τα ξανθά μαλλιά σου ν'ανεμίζουν

και τα πράσινα σου μάτια το άπειρο να ατενίζουν

θυμάμαι το χαμόγελό σου, τα 2 σου χείλη

όμως τώρα δεν είμαστε ούτε φίλοι

να'ταν η απόσταση γυαλί και ο χρόνος ψεύτης

να είμασταν πάντα μαζί και όταν στα χέρια μου πέφτεις

να σε σηκώνω και σαν κλέφτης να σου κλέβω τα αισθήματα

τα θρύμματα απ'τα ποιήματα αιώνια καταλλύματα

να'ταν ανέγγικτη στιγμή που τώρα έχει χαρακτεί

να μην ένιωθα ποτέ την ανάγκη για φυγή

ένας σταυρός είναι όλη η γη και πάνω εγώ να ατενίζω

το όνειρο που ζήσαμε και τώρα θέλω πίσω

γυαλίζω τα όσα χώρισα μπροστα μου σε συγχώρησα

πιστή συνοδοιπόρισσα το ξέρω όλη χώρισα

και την ψυχή μου αφόρησα να γίνει κομμάτια

βιώνοντας την υδονή σε βρώμικα κρεβάτια

τα τόσα αγνόησα μα χώρισα με βλέμμα θολωμένο

κάθε βράδυ ξυπνώ και κάθε μέρα πεθαίνω

δεν ξέρω τι περιμένω πάντως όχι να φανείς

αφού η απουσία σου έγινε τρόπος ζωής

Όταν η απουσία......