A.J.K.S. - Zombifikacja video free download

[I.]

Wracam ludzi do żywych, wyciągam z chłodnych mogił

Porośniętych przez grzyby i stawiam ich na nogi

Wskrzeszam pasję do walki, buntu, niezgody i oporu

Obrzydzenie do kalki, kultu, działania według wzoru

Animizuję serca głazom, będę je kusił

Jak najgorszy morderca co własne dziecko zadusił

Ciągle i konsekwetnie działam, między dźwiękami

Schowana Twoja chwała nawet jeśli masz mnie za nic

Staram się pokazać, że warto pluć w ryj oponentom

Upór jest błogosławieństwem, a vendetta rzeczą świętą

Piękno tkwi w mocno zaciśniętych pięściach

Kiedy o tym krzyczę to najtwardsza trumna pęka

Bo w nutach schowali stare rytuały

Martwi wstali, żywi - osowiali, pouciekali

Jak fanatyczny Talib, wchodzę między ludzi

Żeby kokon rozwalić i zmarłych obudzić

I wrzasnąć do ucha ważne, żeby posłuchał

Betonowa ewangelia, industrialnego ducha

Cyfrowa hostia, to wcale nie jest zabawne

Wykorzystam każdy kanał, by wylać na was prawdę

Ujebani bagnem klęczą, prosząc o litość

Legiony pustych głów, pamiętam mógłbym przysiąc

Jak Alicja Tysiąc napiętnowany przez konserwy

Nigdy nie pochylę łba, i nie bądź taki pewny

Że mam słabe nerwy, od dawna w Twoich żyłach

Tragedia pełna werwy, codziennie się zaczyna

Od nowa, to przykre, że nie możesz się już schować

Konkurowac z Ozyrysem? Chcesz zdobyć tron Boga?

Wiele razy upadłem, to nie jest prosta droga

Między młotem, a kowadłem obłęd zamknięty w słowach

Nie chcę nikim sterować lecz jak przystało na proroka

Połamane ramiona stanowią podstawowy pokarm

[II.]

Symfonia pękającej kości i ostrych gwoździ

Podług której słabi tworzą siłę, bo chcą być groźni

Nie pozostaję w tyle na niwie ich partytury

Odbijam zakładników chorej nomenklatury

Poddaństwo i pasterz w czystości nie zaśniesz

Jeśli nie staniesz en face z tym co dla Ciebie takie straszne

A pierdolę was! Dalej będę nauczał

To co chore uzdrawiał, to co stałe poruszał

Nie wiem czy istnieje dusza, za dużo samokrytyki

No, a ból najlepiej koją alkohol i zastrzyki

Wpakuj mnie do rubryki, jak dziecko wyślij do kąta

Kiedy napiętnujesz ludzi to lepiej się ich sprząta

I kategoryzuje, powiedz jak się z tym czujesz

Jad już zjadł świadomość wad, szach-mat, zajebać szuje

W okół pełno takich szmat, niezależnie od regionu

Więc bez przerwy, od lat, chcę takich sprowadzać do pionu

W domu przeżywają koszmar, nie potrafią się z nim rozstać

Gwałceni słowem, bici krzykiem, ile tak można

Co los dał, tego niech człowiek nie odbiera

A weź już stul pysk, bo pierdolisz jak cholera

Regularnie się podcieram chorą tradycją

Co mówi, że ojciec i matka są ponad wszystko

Nazwisko, to nieraz, kurwa, jedyny spadek

Poza armią siniaków leczonych okładem

Z wyrzutów sumienia i poczucia winy

Takiemu to wyjebać w ryj, jak wyschnie resztka sliny

I na nic tu rozkminy, to nie jest żaden straszak

Że tatuś zamiast syna, uwolnił Barabasza

I idę przez ten kraj post-nuklearnej matni

Ze strachem, że każdy dzień może być ostatni

Zwracam wam życie i to jedyny powód

Dla którego chcecie wepchnąć mnie z powrotem do grobu