Om negen uur de krant net als de dag ervoor
Al gauw het huis aan kant net als de dag ervoor
Precies om zes uur is het eten gaar
Net voor hij op de bank in slaap valt
En precies om zeven uur de koffie klaar
Net voor haar hoofd weer net niet uit elkaar knalt
Om half elf gaat ze maar naar bed
Heeft ze het voor vandaag alweer gered
Om half twaalf ligt ie eindelijk naast haar
Hij ruikt naar tandpasta en zweet
Als ze nu maar snel in slaap valt
Een paar uur lang alles alles weer vergeet
Om twee uur 's nachts wordt ze wakker
Naast haar wordt zijn adem zwakker
Maar niet zwak genoeg om dood te gaan
Terwijl ze stikt van spijt
Over alles wat ze nooit heeft gedaan
De grootste moordenaar is tijd
Eigenlijk wil ze alleen maar vergeten
Nooit meer iets denken, nooit meer iets weten
Hij lacht alleen nog als ie dronken is
Zijn grappen heeft ze al duizend keer gehoord
Vroeger leek ie op Paul McCartney
Of op hoe heet die nou, die ander die werd vermoord
Om vijf uur s nachts loopt ze door de straten
Van de stille stad om met haar sterrenbeeld te praten
Ze stopt op de brug en schreeuwt heel stil naar God
Want ze is het type niet om op te vallen
Het kan allemaal heel vlug, en niets kan nog meer kapot
Zo in een seconde op het water uit elkaar te knallen
Ze loopt weer naar huis misschien dat er iemand op haar wacht
Heeft ze twintig jaar gedroomd en alles zelf bedacht
Als ze zo haar ogen opendoet
Hebben al die grijze jaren nooit bestaan
Heeft ze haar eigen John Lennon voor het eerst ontmoet
En was de echte nog lang niet doodgegaan
In deze stad is ze gelukkig getrouwd
Met die aardige man die veel van haar houdt
Een goeie baan voor halve dagen
Een vrijstaand huis en drie vakanties per jaar
Alles geregeld en niks te klagen
In deze stad heeft ze alles alles voor elkaar
In deze stad is er niemand die ze stoort
In deze stad is er niemand die haar hoort
Is ze gewoon die mevrouw van nummer zes
In deze mooie stad
Een naam en een gezicht en een adres
In deze mooie mooie dooie stad
Soms vouwt ze haar handen en sluit ze haar ogen
En weet dat ze al die jaren is voorgelogen
Ze denkt: God, als jij echt zo almachtig bent
Dan ben je een waardeloze zak van een vent
En als ze bijna slaapt valt de zon al door de ruiten
En hoort ze krantenjongen een of ander oud liedje fluiten
Hij kent het van Green Day, deze week nummer 3
A working class hero is something to be
copyright mark ebbers
9 years ago